EY YAR

EY YAR

Senin geçmediğin bahçede gül mü biter?

Bülbül mü öter senin olmadığın yerde?

Ömrümün en kırılgan yerindeyim,tut elimden

Alıp beni yüreğine götür ey yar.

Boynu bükük biriyim işte,deliyim, divaneyim, avareyim

Sen yoksun dardayım,sen yoksun sonbahardayım

Ne başımı okşayan bir el,ne de gözyaşımı silen var.

Gözlerim yaralı bir gül,sesim kırık karanfil feryadı,özlemlerimle, hasretimle sensizim

Yalnızlıklar büyütüyorum sokaklarda,gel yağmur ol, rüzgar ol, boran ol

Savur beni diyar diyar,ey yar.

Sen yoksun,virandır gülistanım,hayalim, düşistanım

Mecnun gibi şaşkınım,dikenler sarmış gönül bahçemi,çöle döndü nevbahar

Feryadım ah-u zar,ey yar.

Sensiz bahar mı gelir, gül mü açar bahçeler?

Gül mü kokar, çiçek mi açar, gün mü doğar?

Hüzün kokuyor şimdi her yer,hıçkırığa boğuluyor ırmaklar

Rengini terk eden gül gibi solgun,acısı saklı bir bağ gibi suskunum

Umutlar boynu bükük,yarınlar yaralı,yürekler yorgun sonbahar,ey yar.

Gel, gittiğin iklimlerden artık,sevdam, yüreğim ve ben sensizim

Bilki, hasretinden başka yurdum,sevginden başka muskam yok göğsümde

Gel,hasreti, çölü, ölümü bana bırak,alıp götür yalnızlığımı buralardan.

Bilki, baharlar gelmiyor sensiz,gül açmıyor bahçeler?

Gül kokmuyor, gün doğmuyor.

Küsmüş dalına yaprak,yağmura toprak,kaynağına ırmak.

Sevgi bir güldür,yürek bahçesinde yetişen sevgi bülbüldür,kanatları aşk nakışlı.

Gül mü biter senin olmadığın yerde? Bülbül mü öter ey yar?Gel,geçmeden aşk-ı baharlar.

Nuri CAN