Unutulmuş bir düşün artığıydı aşkımız

Yüzümün kandillerine dökülürdü nefesin

Aşkı ikiye bölerek sana yürürdüm

Anıların çürük köprülerini sular götürürdü

Hüsran hüznümün yokluğuna tutunurdu

Işıksız bir düşün odasında seni sarardım

Aşkla ilgili bütün resimleri yakardık

Ne zaman günaha uzansa bedenim

Ruhum aykırı restlerin masalarını dağıtırdı

İmkânsız korkuların uçkuru çözülürdü

Telaşlı bir gülüş üşürdü yanaklarımda

Yüzyıl ötelerden çağırırdın varlığımı

Açardın sonu olmayan özlemlerin yatağını

Aşınmış halatlarla dağlarına çıkardım

Sınardın sensizliğin siperinde sadakatimi

Ateşler sarardı sana sevdalı gövdemi

Mevsimlerin alası düşerdi gölgemize

Gözlerimin siperinde çocuklar bize bakardı

Elma savaşları başlardı işte o an

Anılar kavisli bir yolculuğa çıkardı

Kahkahamız yüzyıl ötelerden duyulurdu

Her sancımız fani bir çığlıktı saklandığımız

Ansız gelişlerin savaklarında seni beklerdim

Parmaklarımın kelepçelerine şavkın düşerdi

Ölümlü insanların mezarlıklarına çiçek ekerdik İ

lk karlar yağardı üşümüş şehirlerimize

Bir yudum çay olurdun kimsesizliğime

Evvel zaman ağrıların aşikâr koynunda üşürdüm

İşte o an yüreğimi ikiye bölen çizgim olurdun

Unutulmuş bir düşün artığıydı aşkımız

Giden gelmez dağlarından güneş hiç gitmezdi

Kanla doldurulmuş bir çanaktı gözlerin

Varlığının gül çehresinde seni izlerdim

Ne zaman seni özlesem içime bükülürdüm

Keşke’lerle kurulan tarumar istasyonlarda

Ben biçare olmazlığını düşünürdüm

Selahattin Yetgin